Íslenska stéttaskiptingin 22. mars 2007 05:30 Til eru menn á 100 sinnum betri launum en næsti maður. Stéttaskipting fyrirfinnst þó varla á Íslandi og forríkt fólk býr við það vandamál vegna smæðar landsins að lítil tækifæri gefast til að láta ljós sitt skína með alla peningana. Hér vantar allt háklassa snobb, búðir sem selja dót á geðveiku verði og veitingahús sem rukka tíu þúsund kall fyrir kaffibollann. Því þurfa íslenskir millar að veltast um með öllum hinum og fá örugglega margar andstyggilegar augnagoturnar, sérstaklega ef launin þeirra hafa verið í umræðunni eða þeir haldið galið partí. Íslensku millarnir geta ekki lifað í rammgerðri draumaveröld auðmagnsins eins og þeir geta í milljónalöndum. Einn er þó sá staður sem skilur milla frá alþýðu: Sturturnar í Laugum. Sturtuklefarnir eru tveir, almennur og lúxus. Íslenska stéttaskiptingin fer að mestu fram þarna í sturtunum og Íslendingar greinast í eftirfarandi fimm hópa: Fólk sem hefur ekki efni á lúxussturtu og fer því í þá venjulegu. Fólk sem hefur efni á lúxussturtu og fer í hana. Fólk sem hefur ekki efni á lúxussturtu en fer í hana samt. Fólk sem hefur vel efni á lúxussturtu en kýs að fara í þá almennu. Og svo auðvitað fólk sem fer bara alls ekkert í sturtu í Laugum. Hópurinn sem hefur ekki efni á lúxussturtunni en fer í hana samt er skipaður Tóta í Íslenska draumnum-týpum, fólki með nokkur gjaldþrot á bakinu sem feikar sig inn á lúxusinn til að missa nú örugglega ekki af neinu. Hópurinn sem hefur vel efni á lúxussturtu en kýs að skrúbba sig með almenningi er ekki síður athyglisverður og jafnvel aðdáunarverður. Í sárabætur fyrir að komast ekki í finnskar saunur í boði íslenska ríkisins keyptum við Heiða okkur einn umgang í lúxussturtunni um daginn. Árum saman hafði ég mænt dreyminn á innganginn. Nú þegar draumurinn var að rætast og ég klæddi mig titrandi úr leið mér eins og bómullarþræl sem fær að drekka te með landeigendum. Vissulega eru saunurnar glæsilegar, ilmböðin fín og gott að flatmaga í slopp við arineld. Það sem kom mér þó hratt niður á jörðina aftur og afhjúpaði bitran sannleikann var að inni á klósetti hafði einhver nýlokið sér af. Lyktin var nákvæmlega sú sama og hinum megin. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Dr. Gunni Mest lesið Sjálfstæðismenn boða víst skattalækkanir á þá efnamestu Haukur V. Alfreðsson Skoðun Almageddon? Eyþór Kristleifsson Skoðun Viltu borga 200 þús á mánuði eða 600 þús á mánuði af íbúðinni? Hildur Þórðardóttir Skoðun Fellur helsti stuðningsmaður menningarmála af þingi? Magnús Logi Kristinsson Skoðun Það sem ekki má fjalla um fyrir kosningar til Alþingis Árni Jensson Skoðun ESB kærir sig ekkert um Ísland í jólagjöf Ole Anton Bieltvedt Skoðun Betri Strætó 2025 og (svo) Borgarlína Dagur B. Eggertsson Skoðun Vímuefnið VONÍUM Haraldur Ingi Haraldsson Skoðun Afvegaleidd umræða um áskoranir heilbrigðiskerfisins Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir Skoðun Krónan eða evran? Kostir og gallar Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun
Til eru menn á 100 sinnum betri launum en næsti maður. Stéttaskipting fyrirfinnst þó varla á Íslandi og forríkt fólk býr við það vandamál vegna smæðar landsins að lítil tækifæri gefast til að láta ljós sitt skína með alla peningana. Hér vantar allt háklassa snobb, búðir sem selja dót á geðveiku verði og veitingahús sem rukka tíu þúsund kall fyrir kaffibollann. Því þurfa íslenskir millar að veltast um með öllum hinum og fá örugglega margar andstyggilegar augnagoturnar, sérstaklega ef launin þeirra hafa verið í umræðunni eða þeir haldið galið partí. Íslensku millarnir geta ekki lifað í rammgerðri draumaveröld auðmagnsins eins og þeir geta í milljónalöndum. Einn er þó sá staður sem skilur milla frá alþýðu: Sturturnar í Laugum. Sturtuklefarnir eru tveir, almennur og lúxus. Íslenska stéttaskiptingin fer að mestu fram þarna í sturtunum og Íslendingar greinast í eftirfarandi fimm hópa: Fólk sem hefur ekki efni á lúxussturtu og fer því í þá venjulegu. Fólk sem hefur efni á lúxussturtu og fer í hana. Fólk sem hefur ekki efni á lúxussturtu en fer í hana samt. Fólk sem hefur vel efni á lúxussturtu en kýs að fara í þá almennu. Og svo auðvitað fólk sem fer bara alls ekkert í sturtu í Laugum. Hópurinn sem hefur ekki efni á lúxussturtunni en fer í hana samt er skipaður Tóta í Íslenska draumnum-týpum, fólki með nokkur gjaldþrot á bakinu sem feikar sig inn á lúxusinn til að missa nú örugglega ekki af neinu. Hópurinn sem hefur vel efni á lúxussturtu en kýs að skrúbba sig með almenningi er ekki síður athyglisverður og jafnvel aðdáunarverður. Í sárabætur fyrir að komast ekki í finnskar saunur í boði íslenska ríkisins keyptum við Heiða okkur einn umgang í lúxussturtunni um daginn. Árum saman hafði ég mænt dreyminn á innganginn. Nú þegar draumurinn var að rætast og ég klæddi mig titrandi úr leið mér eins og bómullarþræl sem fær að drekka te með landeigendum. Vissulega eru saunurnar glæsilegar, ilmböðin fín og gott að flatmaga í slopp við arineld. Það sem kom mér þó hratt niður á jörðina aftur og afhjúpaði bitran sannleikann var að inni á klósetti hafði einhver nýlokið sér af. Lyktin var nákvæmlega sú sama og hinum megin.